Həyatda elə nüanslar var ki, çox kiçik görünür bəzən. Çox önəmsiz... Bəzən də mühim... Kiçik, böyük nə olur olsun, o nüanslar görünməyən bir sistemə bağlıdır... Bilinməyən qanunlara tabedir...Məcnunların məsələn, Leylalarına qovuşması bu qanuna ziddir... Hansı dövr olur olsun, bəlkə də ibtidai icma quruluşundan, dünyanın inkişaf zirvəsinə çıxmış bu gününə qədər Məcnunlar Leylalarından nakam qalaraq köçürlər bu dünyadan... Kitabın məğzi də budur... O qanunu nə olur olsun heç kimin pozmağa gücü çatmayacağının isbatıdır bir növ. Amma o qədər şirin və komik bir dillə anlatılır ki, tam hind filmləri üçün söylənilən o məşhur ifadə burada yerinə düşür : "Əvvəli gülməlidir, axırı ağlamalı"...
Seçdiklerim:
▪︎Bu dünyada herkesin bir yükü var. Benimki de hayallerim...
▪︎Oysa onu bir tanısanız, gözlerindeki hüznü bir görebilseniz. Kalbinde rengarenk çiçekler yetiştirir... O çiçekler solmasın diye ağlayarak sulamak ister gibidir gözleri...
▪︎Hadi çok iyi davran kendine, hiçbir şeyi de kafana takma. Düşünme fazla, yetinmesini bil azla.
▪︎Ne vardı çocuk gibi sevinecek? Bu dünyada en çok çocukları üzerler be abi.
▪︎Umudun bittiği yerde çaresizlik başlıyor. Dört duvar arasına sığmayan, nefes almanı bile zorlaştıran bir çaresizlik...
▪︎ Gerçek olamayacak kadar güzel şeyler vardır bu hayatta. İşte onların hepsini sende toplamışlar Leyla...
▪︎Zaten ömür dediğin , sevdiğinin gözlerine bakarken geçen en kısa zaman dilimidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder