✔ "Küçük üzüntüler konuşurlar büyük dertler dilsizdir."
Oxuyarkən qədim adət ənənələrlə yaşayan, aşirət, ağa, törə məfhumlarının yer aldığı bir filmi izləmiş kimi oldum.Maraqlı idi, axıcı idi. Amma deyim ki, yeni, fərqli heç bir şey yox idi. Bir faciə və ondan törəyən qəribə törələr... Baş qəhramanın bu törəyə uymaq istəməyişi, tamam fərqli bir yol seçərək həyatının istiqamətini bambaşqa bir yerə yönəltməsi... Ən can alıcı nöqtəsi yaşanmış gerçək bir həyat hekayəsi olması...
Seçdiklərim:
▪︎ Karanlık acılarımızı siliyor, aydınlık ise umutlarımızı yeşertiyor. Her gün gün geceye, gece de güne dönünce biz de yenileniyoruz, zaman denen yakı herkesi iyileştiriyor. Yeter ki umut etmesini bilelim.
▪︎Kimi bin umutla kimi de umut nedir bilmeden yaşarmış. Lakin umut etmek güzelmiş.
▪︎" Kaç zamandır acıyla kavrulan yüreğine serinlik gelirken, " Uğruna canımı verecek kadar sevdiğim ne varsa elimden kayıp gitmiştir. Artık kaybedeceğim bir şeycik kalmamıştır." diye geçirdi aklından "
▪︎''Bak oğul,'' dedi. ''Güneş hep aynı doğar, aynı batar. Sana da, bana da, başkasına da, hatta kainata da... Güneş hep aynıdır, lakin biz değişiriz. Sen büyür erkek olursun. Bense yaşlanıp ölürüm. Güneş bunu umursar mı? Gene doğar, gene batar...''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder