Nədir səni mənə çəkən, ey həbibim, adəmizad.
Əvvəl çəkib indi edir bütün qəlbim ahü-fəryad.
Sən ki zalım, sən ki yola gedilməyən bir bədnihad.
Sənlə keçən an bəs niyə olur mənə bəhcətavad?
Özün cəllad, danışdığın hər bir sözün cəfəngiyyat.
Di gəl səsin mənim üçün çağlayan bir eynülhəyat.
Rəhm elə gəl məhbubuna, qıyma ona dilisəyyad,
Etmə bu Ümmana zülüm, olmaginən bədetiqad.
Umman Aslan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder