Bir şeir

    Dünən uzun müddətdi üzlərinə baxmadığım köhnə kitablarımı qurdalayarkən aralarından vaxtilə sevərək və həyəcanla oxuduğum bir neçə şeir kitabı keçdi əlimə. Təbii ki, hər zamankı kimi kitabları əlimə alıb olduğum yerə çökərək əsl işimi unudub daldım şeir ailəminə. Ayılanda baxdım ki, mən şeirləri oxuyarkən fəsillər dəyişib, illər ötüb :)) və yenə iş-güc tökülüb qalıb. Həmin şeirlərdən arada bir yazmaq istəyirəm bloquma. Kitab oxumağa vaxt çatdırmayanda burdan baxa bilərəm beləcə. Həm siz dəyərli oxucularla da paylaşmış olaram. İlk yazacağım şeir bizim çox sevdiyim dəyərli, mərhum şairimiz Bəxtiyar Vahabzadənin qələmindən çıxıb.

Elə bir gün ki...

Mənim könlüm zamansız bir gün həsrətindədir.

Çünki mənim xəyalım özümdən çox öndədir.

Neçə-neçə günlərin, həftələrin içindən

Dondurub saxlanası bir gün axtarmışam mən.

Elə bir gün ki, o gün sevincim, səadətim,

Özümdən güclü olsun.

Mən o günün içində əriyim,

                                        mənim üçün

Bu dünya unudulsun.

Elə bir gün ki, o gün dünyaya gəlməyimin

Qazancını anlayım.

Elə bir gün ki, onu ömrə bərabər sayım.

Elə bir gün ki, o gün arzumdan bəhrələnsin,

Xəyalımdan doğulsun.

O - zamansız, məkansız, əbədi bir gün olsun!

Dünən keçmiş,

                 Bu gün - boş,

                               Sabah - xəyal, sabah - yox!

O - zamansız, əbədi günün axtarışında

Bir savab yox, günah - çox!

Siz necə belə bir gün axtarışında olmusunuzmu heç? Və ya həyatınızda bir ömrə bərabər, dondurub saxlamaq istədiyiniz, arzuladığınız, xəyallarınızdakı  bir günü yaşamısınızmı? 

                                                                        Hər kəsə günahsız, savab dolu günlər arzusu ilə...