Sınıq - salxaq xatirələr...

Kölgəm oynayır 

suvağı tökülmüş köhnə evin divarlarında...

Və xatirələr oyanır

sevinci bitmiş uşaqlığımın

yaddaşında...

Atam var yanımda, anam var,

Qardaşım var, nənəm var...

Bir də mən varam...

Kiçicik ailəm, kiçicik dünyam...

Hardan gəldi bu xəzan, 

sapsarı yarpaqlar?!..

Nə vaxt bitdi bu yuxu,

şipşirin xülyalar ?!..

Mən ki, uyuyurdum 

bir az öncə

nənəmin isti dizlərində...

Qardaşımla küsüşmüşdüm...

Atam könlümü alırdı,

Anam qapıdan baxırdı.

Dəymədüşərliyimi yenə

Dərd edirdi özünə...

Tut ağacından asılmış 

yelləncəyimlə külək oynayırdı ,

Ağacın altında qoyulmuş 

yaylı çarpayıda biz atlanırdıq...

Bir aşağı, bir yuxarı...

Budaqlara, yarpaqlara,

Uzaqlara...

Hoppanırdıq...

Somavar poqquldayırdı kənarda,

Toyuqlar qaqqıldaşırdı...

Hovuzun suyu şırıltıyla axırdı...

Çalıquşunun nəğməsini 

zümzümə edirdim yavaşdan...

"Bir gün yağış yağırdı,

Kamran məni çağırdı..."

Ardını xatırlamıram...

Çəpərdən bir qız boylanırdı,

Qonşuya qonaq gələn.

Görmürmüş kimi davranırdım

Nəğməmə ara vermədən...

Sonra isə yavaş-yavaş

Dostlaşırdıq hiss etmədən...

Kiçicik bir xatirə eləcənə,

Hardan ağlıma gəldiyini bilməsəm də.

Niyə bu qədər şəffaf,

Bu qədər saf o görüntülər...

Yaddaşımdakı tonlarla 

Anılara rəğmən?!..

İndi əlimdə qalmayıb,

Nə o ağac, nə çarpayı,

Nə o həyət, nə yelləncək.

Nə də o kiçicik ailəm.

Sadəcə qırıq - qırıq xatirəm...

Bir yanıb bir sönən

İldırım kimi üzə çıxan 

Məni keçmişə aparan

Sınıq-salxaq xatirələr...