4. Mim -Xoşbəxtlik nədir?

       

   Zamanın yetmədiyi, işlərin bitmədiyi bir bahar günündən salamlar hər kəsə... Bilmirəm nədəndir, bu aralar zamanım çox bərəkətsizləşib. Hər şeyi uc-uca çatdırıram. Vaxtsızlıqdan bloqdakı yazıları da ləngidirəm. Yəqin bahar havasındandır. Həyat canlanır. Uşaqların da qanı qaynayır. Daha çox dağıdıb tökürlər. Nə isə... Şükür ki, heç olmasa indi telefonu əlimə alıb yazımı yaza bilirəm:)
   

   İndi isə keçək əsas mövzumuza.
 Bloqunda uşaqların psixologiyasını anlamaq,  onların daxili aləmini öyrənmək və övladlarımızı düzgün tərbiyə etmək üçün paylaşdığı yazıları sayəsində yeni-yeni bilgilər öyrəndiyimiz Her Çocuk Yeni Bir Dünya bloqunun sahibəsi "Xoşbəxtlik nədir?" deyə bir sualı əvvəl özü cavablayıb sonra da oxuyan hər kəsdən bu suala cavab yazmağı xahiş etmişdi. Sual xoşuma gəldiyi üçün mən də öz bloqumda cavablamaq istədim uzun zaman öncə :) Amma yazmaq bu günə qismət oldu.

   

   Xoşbəxtlik nədir? Hər kəs üçün bu sualın cavabı o qədər fərqli-fərqlidir ki. Bəzisi sağlam bir bədəni xoşbəxtlik səbəbi zənn etdiyi halda,  başqa biri maddi imkanları, bir digəri mənəvi zənginliyi, biri övlad sahibi olmağı, bəzisi də sadəcə sevilməyi və uzada biləcəyimiz bir çox şeyin hər biri xoşbəxtlik səbəbidir əslində.  Hətta bəziləri çox kiçik şeylərlə belə özlərini xoşbəxt hiss edə bilirlər.

   Diqqət !!! Mən indi əsl xoşbəxtliyin çəyirdəyini, toxumunu açıqlayacam. Yəni indi yazacağım şey kimdə varsa o mütləq şəkildə xoşbəxtdir. Yox, yox bunu mən kəşf etməmişəm. Əslində hamımızın bildiyi bir şeydir. Hamımızın bildiyi, amma, təəssüf ki, bildiyi halda önəm vermədiyi və ya vermək istəsə də öz nəfsilə bacarmayıb başqa şeylərə göz dikdiyi bir şey...

   Məncə əsl xoşbəxtlik əlindəkilərin dəyərini bilib, hər şey üçün şükür edə bilmək duyğusuna sahib olmaqdır. 

        

   İnanın ki, hal-hazırda sizdə olmayıb da olması üçün hər şeyi fəda etməyə hazır olduğunuz nemətlərə, lütflərə sahib bir çox insan əlindəki bu dəyərlərin fərqində belə deyil. Və dolayısı ilə sizin zənn etdiyiniz kimi xoşbəxt də deyillər.

Niyə??? Çünki əlindəkilərin əslində bir çoxları üçün əlçatmaz bir nemət olduğundan qafildirlər.

   Bir düşünün bəzi analar var illərlə körpə qoxusuna həsrət, qucağına bir övlad ala bilmək üçün necə çətin müalicələrə qatlanırlar... Və analar var o tərtəmiz gözlərini dünyaya yenicə açmış körpəsini zibil qutularına tullayırlar...

   İnsanlar var bircə dəfə əzab çəkmədən rahatca nəfəs ala bilmək istəyən, aldığı hər nəfəs ciyərlərinə çatanacan o dünyaya gedib-gələn... İnsanlar var içki, siqaret, zərərli qidalarla vecsiz bir şəkildə sağlamlıqlarını təhlükəyə atan...

   Bir tikə quru çörəyə möhtac qalanlar da var, bir gün öncə aldığı çörəyi bayatdır deyib zibilə atanlar da...

   Yetimxanada böyüyüb kimsəsiz bir şəkildə tək başına dişi ilə, dırnağı ilə həyata tutunmağa çalışanlar da var, ailəsinin sərhədsiz sevgisi ilə ərköyünləşib istədiyi markalı maşının alınmadığı üçün həyata küsənlər də...

   Qısacası, insanoğlu hər zaman xoşbəxtliyini əlinin çatmadığı yerlərdə axtarır. İstədiyi əlinə keçsə xoşbəxt olacağını zənn edir. Kaş ki, gözümüzü yuxarılardan yığıb əlimizdəkilərlə yetinsək. Bizə bəxş edilən hər bir nemətin dəyərini bilib, haqqıyla şükrünə əda etsək... O zaman bu dünyada nə bədbinlik duyğusu qalardı, nə depressiyalar... Hamı həyatından məmnun, məsud bir şəkildə yaşayıb gedərdi. 

Hər kəsə bir ömür xoşbəxtlik arzusuyla...