Nədir səni mənə çəkən, ey həbibim, adəmizad. Əvvəl çəkib indi edir bütün qəlbim ahü-fəryad. Sən ki zalım, sən ki yola gedilməyən bir bədniha...

      Sən hardan biləsən?! Heç vaxt məni görmədin. Bir dəfə də adam yerinə qoyub, gözlərimin içinə baxıb danışmadın. Sənə olan hisslərimi an...

Bu dumandan çıxar məni Allahım! Önümü görüm,  yolumu görüm... Bu dumandan çıxar məni, Allahım! Özümü görüm..  Heç olmasa ölmədən görüm ətraf...

 - Tək görə bildiyim qatı bir duman idi, başqa heç nə... - Sizin yanınızda biri var idimi? - Bilmirəm... - Orda neyləyirdiniz, niyə gəlmişdi...

  Olduğu tək hamını bacararsan sevməyi? Qüsurunu görmədən, qarşılıq gözləmədən? Hər kəsin eynidirmi sənin qəlbində yeri? Yoxsa ki, ayırırsan...