Yazıya keçmədən öncə məni bu mövzuda yazmağa sövq edən səbəblərdən bəhs etmək istəyirəm. Açığı çox sevdiyim bir yaxınım məndən belə bir yazı yazmağımı istəyəndə gülmüşdüm. Çünki heç vaxt özümü uşaq tərbiyəsilə bağlı məsləhət verəbiləcək bir mövqedə görməmişəm. Hətta yaxşı ana olmadığımı düşünüb məyus olduğum, düzgün tərbiyə verə bilirəmmi deyə həyəcan keçirib ağladığım zamanlarım çox olub.
Bizim uşaqları isə həmişə Allahın lütfü olaraq görmüşəm. Çünki körpəlikdə bir çox valideynlərin çəkdiyi yuxususluq, ağlağanlıq, köp problemi, böyüdükcə aqressivlik, oyuncaqlarını paylaşmamaq və s. kimi problemləri yaşatmayıblar mənə çox şükür. Nisbətən böyüdükdən sonra da əslində mənim nəzərimdə nadinc olan uşaqlar ətrafda hər kəs: qonum-qonşu, qohum-əqraba tərəfindən təriflənən, çox ağıllı olduqları söylənilən uşaq oldular. Bu məni sevindirdiyi qədər təəccübləndirir də. Hələ üstəlik sən necə edirsən ki, uşaqlar belə ağıllıdırlar deyə sual veriləndə lap çaşıram. Çünki açığı təbii ki, əməl etməyə çalışdığım bir sıra tərbiyə üsulları olsa da ciddi şəkildə hər hansı bir üsulu özümə etalon etməmişəm. Hal belə olunca məndə maraq yarandı. Doğurdan görəsən necə olur ki, bizimkilər bizdən başqa hamının dediyinə görə ağıllı uşaq olublar :) (bir də aralarında dalaşmasalar kaş ki)
Buna görə bir az araşdırma etdim, bəzi uşaq psixoloqlarının yazılarını oxudum. Və beləcə bəzi şeylər mənə aydın oldu. Bu yazıda sözəbaxan uşaqlar böyütmək üçün mənim bilərək və ya bilməyərək etdiyim və psixoloqların məsləhət gördüyü bir sıra məqamları maddələr şəklində açıqlayacam. İnşallah ehtiyac duyan və oxuyanlara faydası olar deyə ümid edirəm.
