Ömürlük payız...

     Sən getdin ya...

    Zamanım yarpaqlarını tökmüş ağacların payızında qaldı...
    Xəzanım bitmədi...

  

   Qəlbim bir ömür sondahar nəğməsini çaldı...

   Mövsüm dəyişmədi...
   Baharım gəlmədi...

   Boz buludlu səmama bir daha günəş doğmadı...

   Şoran torpağıma rəhmət yağmadı...

   Torpağım çat-çat oldu...

   Və bütün rənglər axdı, getdi...

   Bircə boz rəng qaldı...

   Hara baxsam boz rəng...

   Kimə baxsam həmrəng...

   

   Bütün simalar hissizləşdi...

   Gülən, ağlayan eyniləşdi...

   

   Gedişinlə dünyam dəyişdi...

   

   Sən getdin ya...

   Ürəyim dondu...

   Yazılarım soldu...

   Və şeirlərim öldü...

                                            Umman Aslan.