Hər aya 1 Kitab, 1 Film

   Məlumdur ki, "Hər aya 1 kitab,  bir film" sloqanı ilə yola çıxmış canım bloqdaşlarıma qoşularaq, hər ay öz oxuduqlarımdan əlavə onların tərtib etdiyi siyahıya əsasən, bir kitab oxuyub, bir də film izləyirəm. Baxaq bu ay nəyi oxuyub, nəyi izlədik.

         Fevral ayı:

▪️Kitab : Meredith Schorr " Şimdi Moda Pastel" (Əvəzinə   " Hayvan Çiftliği")

▪️Film : "Parasite"

Əvvəl kitab haqqında.

George Orwell / Hayvan Çiftliği

✔ "Bütün hayvanlar eşittir ama bazı hayvanlar öbürlerinden daha eşittir."

   Bu dəfəki kitab macəram bir az başıbəlalı oldu. Belə ki, ayın kitabı əslində  Meredith Schorrun "Şimdi Moda Pastel" əsəri  idi. Çətinliklə kitabın pdf variantını endirib oxumağa başladım. Normalda çox axıcı bir kitab idi. Göz açıb yumanacan 20 səhifəsi arxada qalmışdı. Lakin bir məsələ vardı : istər kitabın dili, istər qəhrəmanların dialoqu o qədər lazımsız dərəcədə açıq-saçıq idi ki, qısa müddətdə bu kitaba davam edə bilməyəcəyimi anladım.

   O zaman bonus kitablar siyahısından başqa bir kitab oxuyum dedim və Oğuz Atayın "Tutunamayan"larına  başladım. Yenə bir 20-30 səhifə oxudum. Amma sonradan bir baxdım ki, kitabın səhifə sayı 500-dən çoxdur. Mənim isə ay sonuna çox az vaxtım qalmışdı və 3-cü kitabı da mütləq bitirmək istəyirdim. Üstəlik kitab qətiyyən tez-tələsik oxunacaq kitablardan da deyil. Əməllicə konsentrasiya və fokus istəyən kitablardandır. Məcburən sonra davam etmək şərtilə onu da yarımçıq qoyası oldum🙄

   Telefonumdakı "Kitab Oku" proqramının ana səhifəsində "Hayvan Çifliği" kitabı gəldi önümə. Çoxdandır oxumaq istədiyim bu kitabın səhifəsinin də az olduğunu görüncə dərhal oxumağa başladım. Və ay bitməmiş bitirdim belə.

   Beləliklə, keçək indi "Hayvan Çiftliği" haqqındakı düşüncələrimə. Kitab bir növ iri həcmli siyasi təmsildir. Yazıçının əsərini sosializm rejiminin tənqidi  və birbaşa Stalini hədəf alaraq diktatorluğun tənqidi olaraq yazdığı  söylənilir. Amma, doğrusu, məncə, müəllifin kapitalizmi, yoxsa sosializmi tənqid etdiyi aydın deyil.

    Mənə elə gəlir ki, Orwell istənilən sistem, rejim və quruluşdakı insan faktorunu önə çəkib. Nə qədər mükəmməl əsasları olan bir rejim belə olsa ordakı insan nəfsi mütləq şəkildə o şəffaf qanunları bulanıqlaşdıracaq və sonunda həmin sistemin sonunu gətirəcək. 

   Məsələn donuz Napoleonun timsalında başa gələrkən böyük ideyalardan dəm vurub sonradan vəzifənin verdiyi sərxoşluqla bütün dəyərlərini unudaraq sadəcə öz mənafeyi üçün yaşayan vəzifə sahiblərini, Squealerin timsalında insanları boş, lakin pafoslu ifadələrlə yönləndirməyi bacaran yaltaq vəzifə qullarını, Boxerin timsalında bütün gücünü vətən üçün ortaya qoyub çalışdığını zənn edərək, əslində şəxsi mənafelərə xidmət etdiyindən bixəbər yaşayan cahil vətəndaşları, Benjaminin timsalında təcrübəli, görüb-götürmüş, həqiqətləri görə bilən lakin susaraq yaşamağı seçən, mən deyərdim ki, qorxaqları və  qoyunların timsalında nədənsə heç yad gəlməyən birilərini - sadəcə onlara aşılanmış ideyanı şüursuzca əzbərləyib təkrarlayan düşüncəsizləri görmüş oluruq. Sadəcə bir neçəsini sadaladım. 

   Ən təəssüf etdirici məqam isə, dünya yaranandan bu yana bu problemin tarix boyunca təkrar-təkrar yaşanmasıdır. 1940-cı illərdə yazılan əsər hələ də aktuallığını qoruyur. Əsərdə oxuduqlarımız, əslində, hal hazırda ətrafımızda gördüyümüz, müşahidə etdiyimiz bir çox məqamların təsviridir sanki. 

   Qısacası, oxuyarkən sizə nağıl kimi gələcək, lakin düşününcə tamamilə real həyatın səhnələrini görəcəyiniz bir əsərdir "Hayvan Çiftliği". Oxuyun və məncə mütləq uşaqlara da oxudun. Bəlkə bizdən bir az daha gözaçıq bir nəsil yetişər ümidilə...

İndi isə film haqqında

Film : Parasite

Bəli, kitabı oxumaya bilərəm amma filmi izləyərək özümü əfv etdirdiyimi düşünürəm😉

"Parasite" 6 kateqoriyada oskar mükafatına namizəd və 4 oskar mükafatı sahibi (Ən Yaxşı Film, Ən Yaxşı Rejissor, Ən Yaxşı Beynəlxalq Film, Ən Yaxşı Original Ssenari), eyni zamanda ingilis dilində olmayan ilk oskar mükafatçısı bir film kimi bu il incəsənət dünyasında böyük əks-səda oyatdı. Bu baxımdan filmi izləyə bildiyim üçün özümü çox şanslı hesab edirəm.🤗

   Bu etkinliyi başladan Mor Düşler Kitaplığının sahibəsini çox yordum bu ay. Həm kitabı, həm də filmi tapmaqda mənə yaxından kömək etdi. Burdan ona bir qucaq dolusu sevgi və öpücük yollayıram.😊❤

Filmin mövzusunu qətiyyən anlatmayacağam. Sadəcə olaraq onu deyə bilərəm ki, cəmiyyətdə gördüyümüz maddi imkanlar arasındakı uçurum və ziddiyyətlərin nə qədər təhlükəli bir psixologiya formalaşdırdığını əyani şəkildə görəcəksiniz bu filmdə. Gülə-gülə qəmlənəcək, gülə-gülə düşünəcəksiniz. Bir isti, bir soyuq duş almış kimi haldan hala düşüb, ən sonda nəyə uğradığınıza çaşacaqsınız. 

Hələ görüntü, bütün xırdalığına qədər düşünülmüş detaylar... Mükəmməl...

Mütləq, mütləq izləyin.

Bu gözəl etkinliyi başladan bloqdaşlarımın yorumlarını oxumaq istəsəniz: ⬇️⬇️⬇️

Mor Düşler Kitaplığı
Goncanın Dünyasından

Gülseren Budayıcıoğlu / Hayata dön

   İndiyə qədər baxdığım türk serialları içərisində axıra qədər məni eyni maraqla özünə bağlaya bilən, heç bezmədən hər seriasını böyük həvəslə gözləyib izlədiyim, bitdikdən sonra da yerinin boş qaldığını hiss etdiyim iki serial olub: "Asmalı Konak", "İstanbullu gelin" 

  "İstanbullu gelin"-in hər seriyası mesaj dolu idi sanki. Qəhrəmanların enişli-çıxışlı həyatı ilə baxanlara gerçək həyat anlatılırdı. Vaz keçməmək, dözümlü olmaq, mücadilə etmək və hər çətinlikdən sonra gələn mütləq yaxşı sonluq... Qısacası, motivasiyaedici bir çox məqam vardı bu serialda. Hələ bir də ən sevdiyim, bütün diqqətimlə ekrana yapışdığım psixoloq Gülseren xanımla olan səhnələr var idi ki, hər kəliməsi bir məna, dərs... Bəzən dəfələrlə izləyirdim o səhnələri...

   Ssenarisinin gerçək bir həyat hekayəsindən yola çıxaraq bir psixoloqun qələmə aldığı hekayə əsasında qurulduğunu öyrəndiyimdə mən əsl hekayəni mütləq oxumalıyam deyə düşündüm. Və şükür ki, oxumaq nəsib oldu da. 🤗

   Əvvəldən onu deyim ki, burdakı Sürəyya tamamilə başqa bir insandır. Ümumiyyətlə əsərlə serial arasındakı tək ortaq cəhət bəzi qəhrəmanların adları və bir iki məqamdır deyə bilərik. Ona görə ilk əvvəl bir az xəyal qırıqlığı yaşadım. Mənim o canım, sevimli Sürəyyam niyə belə qələmə alınıb deyə üzüldüm də. Amma oxuduqca yavaş-yavaş bu iki hekayəni bir-birindən ayırdım. Hər ikisini fərqli əsər olaraq qiymətlənirib öz yerlərinə qoydum qəlbimdə...😊

   Ah Gülseren xanım ah... O necə gözəl bir həyata baxışdır elə... Sevgi dolu, şəfqət dolu... Anlatdığı, təsvir etdiyi hər qəhrəmana qarşı oxucuda böyük bir məhəbbət oyadır. Hələ sadəcə əsərdə adını çəkdiyi qızı Yağmuru iki cümlə ilə elə təsvir edir ki, bu sevgini qısqanmamaq əldə deyil vallahi.

   Ela... Çirkin ördək balasının zərif qu quşuna döndüyü gerçək bir həyat hekayəsinin qəhrəmanı... Sadəcə görünüşcə deyil, daxilən, mənən, psixoloji olaraq təmizlənib, yenilənib həyata dönməsi... Oxuduqca onun bu mücadilə, bu təmizlənmə dövründə sən də keçmişinə boylanıb yaralarını görə bilirsən. 

   Qısacası, kitab məndə bir qəlb dolusu duyğu buraxdı, coşğu buraxdı. Psixologiyaya olan sevgimi, psixoloqlara olan marağımı birə on artırdı. Heç bir şeyin gec olmadığını, özünü dəyiştirməyin, yeni bir mən olmağın mümkünlüyünü dərk etdirdi. 

   Bu qadının üslubunu, düşüncələrini çox sevdim. Bütün kitblarını tapıb oxumağa da söz verdim özümə. Baxaq, qismət.😊

                        Seçdiklərim

✔Mutlu olmak, iyi ki varım, iyi ki yaşıyorum ve iyi ki bu güzellikleri göre biliyorum diyebilmek için öncelikle dünyaya insan olarak gelmek gerekiyor. Sonra da mutlu olmaya karar vermek...

✔İçimizde bizi hiç rahat bırakmayan, bizden sürekli bir şeyler isteyen, verdikçe alan, aldıkça, istekleri durmadan değişen, arsız mı arsız bir şeyler var...

✔Keyif ve mutluluk kanatlı bir kuşa benziyor, konduğu yerde uzun süre kalmıyor. Hüznü ve acıyı ise konduğu yerden kaldırmak zor...

✔Bir çocuğun nasıl bir ortamda, kimlerin elinde, ne şartlarda büyüdüğü o çocuğun kaderini yazıyor...

✔Kin ve öfke çok keskin duygulardır. İnsanın hem içini çok acıtır, hem de enerjisini yer. Buraya yatırılan enerji tam bir israftır. Keşke insanlar bu enerjiyi başka türlü kullanabilseler...

✔Hayat ne kadar garip? Yaşarken, yaşarken ayağımıza takılan küçücük bir taş her şeyi nasıl alt üst edebiliyor? Kocaman taşları zıplayıp atlarken, özellikle en yakınlarımızdan gelen o küçücük taşlar, nasıl da kaderimizi bu kadar değiştirebiliyor?..

✔Ağzına kadar duygu dolu bir küp gibidir insan. Sevdikçe, sevildikçe kabına sığmaz, rengârenk, pırıl pırıl olur, yedi dağın çiçeğinin kokusu yayılır etrafa, ılgın ılgın akar duygular...

✔İhanete en yatkın insanlar, hayattan beklentileri en yüksek, göğüslerinde taşıdıkları yürekse en zayıf olanlardır.

✔Güçlü ve hırslı olanlar kadar, zayıf ve çaresizlere de kucak açan, her birine sadece uzaktan göz kırpmakla yetinen ama ihtiyac duyduğumuz gıdayı sadece elini hiç çekinmeden uzatıp alanlara veren bir dünya bu...

Tarix qoxulu Praqa 2

   Harda qalmışdıq?🤔🙂
 
   Ordan sonra getdiyimiz məkan Praqada gəziləcək yerlər arasında adına nədənsə heç rastlamadığım, hətta bu yazını yazarkən bina haqqındakı məlumatları çətinliklə tapa bildiyim Wallenstein sarayı  (Waldstein palace) oldu. 

   Araşdırıb öyrəndiyim qədəriylə hal-hazırda Çexiya senatorluğu olan bu yer əslində Praqada ən sevdiyim yerlərdən biri oldu. XVII əsrdə tikilmiş sarayın həyətində gəzərkən özümü orta əsrlərdə kralın sarayının bağçasında hiss elədim.

 Girişdən binanın önünə gəlmək üçün filmlərdə gördüyümüz yaşıl labirint divarların arası ilə gəzməyi düşünün... 

Payız olduğu üçün yarpaqlar saralmış, bir qismi tökülmüşdü, amma yenə də gözəl görünürdü.  Labirint bitincə önündə böyük meydan və əzəmətli saray ucalır. Həyətdəki heykəllər, yaşıl kollar, yavaş-yavaş başlayan günbatımının əsrarəngiz havasına bürününcə əməllicə nağıllar aləminə səyahət etmiş kimi oldum. 

   Növbədə Praqanın ən önəmli yerlərindən biri var idi - Karl (Charles) körpüsü. 

1342-ci ildə yaşanan sel fəlakəti ilə ağır xəsarət görən Judith körpüsünün yerinə IV. Charles’ın emriyle 1357-1402 illər müddətində inşa edilmiş bu körpüdə Hz. İsa və xristianların digər müqəddəs hesab etdikləri şəxsləri təsvir edən 30-a qədər heykəl var.

Körpüyə əvvəl uzaqdan tamaşa edib, heyran oldudan sonra bir də üstündən ərtafı izləyək dedik.

Körpünün üstündə o qədər  çox turist var idi ki, bu ağırlığa çökməyən bu qədim  tikilini ürəyimdə alqışladım mən.😊 

   Körpüdən görünən mənzərələr isə möhtəşəm idi. Günəşin batmağa başladığı zamanda  onsuz da hər şeyi öz tilsimə bürüyən son şüaların çayın durğun sularında yaratdığı gözqamaşdıran qızılılıq, bəyaz, əzəmətli gəmilərin bir az da görkəm alması, uçuşan, sahildəki dəmirlərə muncuq kimi sırayla düzülən çoxsaylı qağayıların səsi, uzaqlarda görünən rəngarəng qədimi binalar, körpünün üzərindəki küçə musiqiçilərinin bir-birinə qarışan musiqiləri, rəssamların müxtəlif əl işləri və fərqli dillərdə danışan turistlərin səsi... Maraqlı və qeyri-adi mənzərə var idi burda... Baxdıqca hər fraqmentini yaddaşıma yazdığım mənzərə...

Körpünün bu başından girib gəzə-gəzə o başından çıxdıq. Ordan da son gəzinti məkanımıza tərəf irəlilədik. 

45 hektarlıq sahəyə yayılan və içərisində tarixi saraylar, ofislər, bağçalar, hərbi və dini tikililər olan ərazisinə görə dünyanın ən böyük qalalarından biri sayılan Praqa qalası Premysl Xanədanı tərəfindan IX əsrdə inşa etdirilmişdir.

Qalanın içərisindəki Müqəddəs Vitus Katedralı, Qədim Kral Sarayı, Altın Yol, Yay Bağçalari ilə Bəyaz Qala həm tarixi əhəmiyyət, həm də memari gözəllikləri baxımından görülməyə dəyər məkanlardır.

Lakin bura çatdığımızda mənim səhərdən başlayan miqrenim artıq əməllicə ağırlaşdığı üçün nə yalan deyim yaddaşımda Vitus Katedralından başqa heç bir şey qalmayıb. 

Həm artıq axşam düşdüyü üçün, həm də miqrenim son hədlərdə olduğundan heç bir binanın içərisinə girmədən sadəcə qalanın həyətində dolanıb çıxdıq. 

Bura eyni zamanda şəhər mənzərəsinin izlənə biləcəyi ən ideal nöqtələrdən biri imiş. Şəhərin axşam mənzərəsi də yetəri qədər gözəl idi. 

   Güclü səhər yeməyindən sonra sadəcə günorta dondurma yemişdik, odur ki, əməllicə acmışdıq. Bizi gəzdirən həmyerlimizin tanıdığı türk restoranına getdik. 

   Tək istədiyim isti bir şorba içmək idi. Doğurdan da şorbanı içib, ardınca da bir az yemək yeyincə ağrım yüngülləşdi sanki. 

   Amma yenidən çölə çıxınca, səs-küy, gözümə-gözümə vuran işıqlar, hətta sanki qəsdimə durmuş tez-tez yanımızdan ötən polis, ambulans maşınlarının siqnalları bütün gücümü tükətmişdi. 
Bir az da gəzək, körpünün axşam görüntüsünü də görək dedik. Amma bundan sonrası imkansızdı artıq...

 Belə gəzə bilməyəcəyimizi anlayıb avtobus saatımız gələnə qədər yenidən həmyerlilərimizin evinə gedib bir az dincəlmək qərarına gəldik. Evə çatdıqda halımı görən evin eyni dərddən "muzdarip" xanımı mənim üçün bir yataq hazırladı bir az yatmağım üçün. Artıq ağlım başımdan çıxırdı hardasa. Odur ki, özümü yatağa necə atdığımı bilmədim. 

Oyandığımda hər zamankı kimi keçib gedən miqrenin geridə buraxdığı yüngüllük, rahatlıq və qəribə sevinc bürümüşdü məni. Vaxtımız çox az idi. Namaz qılıb, xanımın hazırladığı bir fincan isti, zəncəfilli çayı içib, görüşüb çıxdıq evdən. Yolumuz yenidən başladığımız yerə Budapeştə idi.😊

Necip Fazıl Kısakürek / Çile

  Kitablarımızın arasında illərdir duran, yoldaşın ta tələbə ikən aldığı kitablardan biri idi "Çile". Oxuyacağam deyib hər dəfə ertələdiyim bir kitab. 

   Nəhayət oxumaq nəsib oldu. İçindəki şeirlər o qədər gözəl və axıcı idi  ki, qısa zamanda bitirdim. 

   Necip Fazılla Mehmet Akif Ersoyu nədənsə bərabər anıram hər zaman. Bənzər səpkidə yazdıqlarını düşünürdüm. Mövzu olaraq bu iki şairin əsərləri arasında bənzərlik olsa da, dil-üslub baxımından fərqli olduqlarını da gördüm. Sanki Necip Fazıl Kısakürek daha sərt yazır və dili Mehmet Akifdən daha aydındır. 

   Çile kitabındakı şeirlərin mövzusu olduqca zəngindir. Mənəvi məsələlər, təbiət, cəmiyyət, ictimai münasibət kimi bir çox məsələlərə toxunur şair öz şeirləri ilə. Allahdan başlayıb insan və yaşadığı bu dünyada onu çevrələyən ətrafındakı bir çox şeyə toxunur. 

   Qorxularından, ümidlərindən, bəhs edib sonlara doğru insanın cəmiyyətdəki rolu və missiyasını vurğulayır. 

   Kitabda mövzularına görə şeirlər müəyyən başlıqlar altında toplanıb:

Allah, İnsan, Ölüm, Şehir, Tabiat, Kadın, Korku, Daüssıla, Ukde, Hafakan, Dekor, Tecrit, Kahramanlar, Dava ve cemiyet, Poetika. 

   Sondakı bölmədə şairlik və şeirin məziyyətlərindən danışır müəllif. 

   Qəlbimə toxunan, məni gülümsədən, kövrəldən o qədər çox misralar oldu ki... Seç seç yapışqanlı kağızla doldu səhifələr... 

   Baxdım ki, hamısı altı xətlənəcək bəndlər, şeirlərdir əslində... Seçdiklərimin çox az qismini bura da qeyd edirəm, bu gözəl kitabdan bir sıra xatirə qalsın deyə...

Seçdiklərim: 

Var olan yoklukların ömrünü sürüyorum!

Aşklar bomboş kuruntu, hürriyetler esaret!

Yalnız, "Rakip" ismiyle Allahı görüyorum!

Bir yokluk ki, bu dünya, var olandan işaret...

▪️

Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum;

Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuşum...

▪️

Neye yaklaşsam, sonu uzaklık ve kırgınlık;

Anla ki, yok Allah'tan başkasıyla yakınlık...

▪️

Öyle bir devim ki, ben, hakikatte pireyim, 

Bir delik gösterin de, utancımdam gireyim...

▪️

Ölecek miyim, tam da söyleyecek çağımda,

Söylenmedik cümlenin hasreti dudağımda...

▪️

Evet, ben, bir kapalı hududu aşıyorum;

Ölen ölüyor, bense ölümü yaşıyorum!

▪️

Bu kasvet dünyasında kalmadı özlediğim,

Namaz vaktinden başka anını gözlediğim.

▪️

An oluyor bir garip duyguya varıyorum;

Ben bu sefil dünyada acep ne arıyorum?..

▪️

Komşuya hatır soran sıra sıra terlikler.

Ölçülü uzaklıkta, yakın beraberlikler...

Seni yiyip bitiren, kırk katlı ejder oldu.

Komşuluk, mana ve ruh, ne varsa heder oldu.

Bir yeni nesil geldi, üstüste binenlerden;

Göğe çıkayım derken boşluğa inenlerden...

▪️

Bizce şiir, mutlak hakikati arama işidir. Eşya ve hadiselerin, bütün mantık yasaklarına rağmen en mahrem, en mahçup, en nazik ve en hassas nahiyesini tutarak ve nisbetlerini bularak mutlak hakikati arama işi...

▪️

O kalem tarzı ki, kasaların şifreleri gibi, bir şey bildirmekten ziyade, bir şeyi saklamaya memurdur. "Ne söyledi?" yerine "nasıl söyledi?" kaygısından başka gaye tanımaz. İşte bu kelam tarzının ismi şiirdir.

Mim / Bloq yazmağa necə başladın?

   Hər kəsə salam. Yenə gecikmiş bir yazı ilə qarşınızdayam. Bu aralar 2020 planlarım içərisində qeyd etdiyim şəxsi biznes məsələsinə qarışıb başım. Vaxt problemi yaşayıram yenə. Odur ki, vaxtında yaza bilmirəm bura. 

   Mənim canım bloqdaşım, vəfalı dostlarımdan biri Birpembesever bloqunun sahibəsi Tuğçe xanım bir mim başladıb, sağ olsun məni də mimləyib. Mim yazım çox gecikdi bilirəm, amma əsas olanı, gec də olsa yazmaqdır məncə. 

   Odur ki, başlayıram yazmağa.

   Mimin mövzusu belədir: " Bloq yazmağa necə başladın?"

   Deməli belə, əslində bloq aləmi ilə mən Amerikada yaşadığımız günlərdə tanış oldum. Dördüncü övladımın dünyaya gəlməyinə bir neçə ay qalmış necə oldusa bir dəfə hamilə günlüyü tərzində yazılmış bir bloq çıxdı qarşıma ,(türk dilində). Təəssüf ki, o bloqun adını indi xatırlamıram. Yazılar sadə dillə, səmimi, sanki bizimlə söhbət edir kimi idi. Bu çox xoşuma gəldi. Yavaş-yavaş altda yazılan yorumlar sayəsində başqa-başqa bloqlar da kəşf etməyə başladım. 

   Uzun müddət səssizcə sadəcə oxudum. Sonra bir gün cəsarətimi toplayıb yazılara yorum yazmağa da başladım 😊. 

   Belə-belə 1 il ötdü. Biz artıq vətənə qayıtmış, sonbeşiyim də dünyaya gəlmişdi. Mən artıq düzənli şəkildə bloq yazılarını oxuyurdum, hətta tez-tez yeni yazı varmı deyə baş çəkib, izlədiyim bloqlar da var idi. Bunlardan indi izləyə bilməsəm də ikisinin adı yadımdadır - 1.Yolun neresindeyim ; 2- Tuguna

   Yavaş-yavaş mən də yazsam olarmı, deyə fikirlər dolaşmağa başladı beynimdə. 

Yeni il bayramında kəndə getmişdik. Kənddə adətən çox gec yatıram. Balacam yatdıqdan sonra kitab oxuyur və ya telefondan film izləyirəm(öz evimizdə yorğunluqdan bu o qədər də mümkün olmur 😒)

   Elə bir uzun qış gecəsində bloq açmağa qərar verdim. Yadımdadır, necə açmaqla bağlı, indi varmı bilmirəm, o vaxt Bloghocası deyə bir bloq var idi, ordan oxuyub açdım bloqumu...

   Amma necə həyəcanlı, necə sevincli idim... Elə bilirdim ki, böyük bir iş görürəm və tezliklə axın-axın insanlar bloquma axışacaq. Çünki Azərbaycanda bir ilk bloqqer olduğumu düşünürdüm. 😂 

   Təbii ki, belə deyilmiş. Məndən öncə açıb yazan, amma təəssüf ki, böyük əksəriyyəti sonradan bloqunu tərk edən, yalnız buraxanlar da var imiş.

   Nə isə beləcə bloq yazmağa başladım. Lakin tam 1 il özümdən başqa heç kim bilmədi bloq yazdığımı. Çəkinirdim, həm nədənsə çox da öz ətrafımın oxumasını istəmirdim yazılarımın. Amma bir dənə də olsun yorum gəlməyincə artıq oxunsun dedim və beləcə, bloqumun bir yaşında bütün ətrafıma duyurdum bunu. Bir şey dəyişdimi mənim üçün? - Dəyişmədi.😅

   Türk bloqqerlərlə tanışlığıma səbəb isə Kelebeketkisi bloqunun sahibəsi oldu. Onun bir yazısı var idi: "Yorum yazın mütləq sizi ziyarət edib, takibə alacağam" deyə. Ona yazdım, o bloqumu ziyarət etdi. Sonra onun bloqunda qonaq yazıçı oldum. Bloqların öz yeni postlarını paylaşdıqları bir platforma qurulmuşdu. Sonradan nədənsə ləğv olundu, oradan, bir də Google + dan da bir çox türk bloq dostu qazandım özümə. (Yaxşı ki, bloqdaşlarım var deyirəm hər zaman.) 

   Belə, belə yazmağa davam etdim və edəcəm də inşəAllah. Çünki yazmaq mənim üçün çoox dəyərli bir məşğuliyyətdir. Ümid edirəm ki, yazılarımı oxuyanlar, bəyənənlər var və olacaq da.🤗

   Beləcə Tuğçe xanıma məni ötən günlərə aparan bu maraqlı mimi başlatdığına və məni də mimlədiyinə görə çox təşəkkür edir, onun yazısını oxumaq istəyənləri Birpembesever bloquna da dəvət edirəm. Yazımı oxuyan və hələ də mimlənməmiş olan varsa onu da mən mimləyirəm. 🥰