Qəriblikdə ağır həyat imtahanı verən can dostuma ...
Biri var imiş, biri yox imiş... Biri var imiş, biri yox imiş... Bir gün anlayırsan ki, əslində o biri və ya biriləri heç vaxt yox imiş...
Sənin var sayıb sarıldığın, var sayıb ovunduğun heç bir zaman yox imiş... Arzularını, ümidlərini pərvaz etdirən, səni sevgi qanadlarında xəyal buludlarına daşıyan var olmayıb heç bir zaman...
Bir ömür arxalanıb güvəndiyin dağlara çoxdan qarlar yağıb lopa-lopa xəbərin yox... O qarlar donub, buza dönüb... Soyuğu səni tir-tir titrədir... İlıq nəfəsin, isti qəlbin də buz tutmağa başlayıb çoxdan, xəbərin yox...
