Olduğu tək hamını bacararsan sevməyi?
Qüsurunu görmədən, qarşılıq gözləmədən?
Hər kəsin eynidirmi sənin qəlbində yeri?
Yoxsa ki, ayırırsan yaxşısını pisindən?
Ətir saçan çiçəyə, yeni açan qönçəyə,
Güldən-gülə dolaşan al-əlvan kəpənəyə
Duyduğun heyranlıqla lap eyni dərəcədə
Baxarsanmı torpaqda eşələnən böcəyə?
Soyuq simamı gözəl, isti bir təbəssümmü?
Sevərsən qara qışı çiçəkli bir yaz qədər?
Kiçicik arzulara sərf edərək ömrünü
Dibdə olmaq çətindir, çəkir səni zirvələr?
Gündüzün aydınlığı, gecənin qaranlığı,
Uzaq qocalıq qədər ölümün yaxınlığı,
Daşıyırsa hər biri öz içində hikmətlər
Bizə də ayırmadan bunları sevmək düşər.
Umman Aslan
