Payızdan qalma qış...

               

       Bayramla əlaqədar yoldaş və uşaqlara bir həftə tətil idi. Biz də bu fürsəti əldən verməyib şələ-şüləmizi toplayıb kəndə qaçdıq.Bura uşaqlar üçün dünyanın ən əyləncəli yeridir. Sonbeşiyim, 8 aylıq körpəm belə daha şən, daha səsli-küylü olur nədənsə burda.
       Kənddə ən böyük yenilik qaz sisteminin çəkilməsi və bununla da həm istilik, həm də insafsızca ağac kəsimi probleminin aradan qaldırılmasıdır.Hər dəfə sobaya atılan odun parçası seyrəkləşən meşələrimizi xatırladaraq məni narahat edirdi doğrusu. Sadəcə budur məni qaz çəkilməsinə sevindirən.Yoxsa gecələri çatır-çatır yanıb, zərif işığı ilə romantik hava yaradan, bütün paltarlarımıza his iyi hopduran odun sobalarının yeri bir başqa idi təbii ki... Elə məhz həmin his iyi kənd ab-havası idi məncə.Amma neyləməli...Yenilikləri də qəbul etməliyik. Biz bu gözəllikdən məhrum qalsaq da olar.Varsın meşələrimiz yaşasın...

      Kənddə bir-iki yerə gəzməyə də getdik. Həm getdiyimiz yerlərdə, həm öz bağımızda telefonumun kamerasından yan qaça bilməyən qış gəlsə də payızdan qalma mənzərələrin fotolarını paylaşmaq istəyirəm sizlərlə.Ümid edirəm ki, Rəbbimin yaratdığı bu əvəzsiz gözəlliklərə baxan hər bir kəsə zövq verərək qiyabən də olsa kənd gəzintisi yaşadar fotolarım :)

Payızın nisgilli havası dağların mənzərəsini bir az da gözəlləşdirib məncə...

Ocaq üstündə bişən plovun ləzzətini varın siz düşünün...Vallah nə varsa kənddə var...

Çay kənarındakı bu tənha ağac nədənsə yaşıdlarının bir çoxunu əbəbədiyyətə yola salmış, həyatının son günlərində böyük bir səbirlə onlara qovuşacağı günü gözləyən yaşlıları xatırlatdı mənə...

Cəmi bir həftədir balaca dünyalarını qırıb böyük dünyaya göz açmış, uşaqların bir an rahat buraxmadıqları sarı cübbüşlər :) Bu qədər şirinlikimi olar ?!

Körpuləri həmişə sevmişəm.Mənə iki ayrı aləmləri qovuşduran əfsanəvi qəhraman kimi gəliblər hər zaman...Ya da fərqli dünyalara götürən sehirli vasitə...Sizcə də elə görünmürmü?

Yanındakı portağal ağacının yarpaqlarındakı vəfanı görüb tökülən yarpaqlarından incimiş, etiraz olaraq meyvələrini də fəda etməyə qərar vermiş heyva ağacı...

Bu da körpünün bizi apardığı nağıllar dünyası :)

Görəsən hayana uzanır yollar..

Müvəqqəti olaraq bütün gözəlliklərini torpağın bağrına əmanət etmiş, lakin füsünkarlığından zərrəcə bir şey itirməmiş ağacların bəzədiyi təpələr...

Yarpaqlarını israrla qoruyub, qürurla öz gözəlliklərinin sudakı əksinə tamaşa edən şamlar...

Bu evdə yaşamaq istəməzmi insan?!

Bu yazımız da bu qədər.Ümid edirəm ki, xoşunuza gəldi rəsimlər. Növbəti yazımda görüşmək diləyilə... Sevgilər...