Mücərrəd dünyanın inciləri - Yalnızlıq

  Qəriblikdə ağır həyat imtahanı verən can dostuma ...

   Biri var imiş, biri yox imiş... Biri var imiş, biri yox imiş... Bir gün anlayırsan ki, əslində o biri və ya biriləri heç vaxt yox imiş... 

   Sənin var sayıb sarıldığın, var sayıb ovunduğun heç bir zaman yox imiş... Arzularını, ümidlərini pərvaz etdirən, səni sevgi qanadlarında xəyal buludlarına daşıyan var olmayıb heç bir zaman... 

   Bir ömür arxalanıb güvəndiyin dağlara çoxdan qarlar yağıb lopa-lopa xəbərin yox... O qarlar donub, buza dönüb... Soyuğu səni tir-tir titrədir... İlıq nəfəsin, isti qəlbin də buz tutmağa başlayıb çoxdan, xəbərin yox...

   Hələ də zülmət gecənin dərinliyində işaran uzaq-uzaq ulduzların istisinə inanırsan... Onların közərən işığı altında görməyə çalışırsan ətrafını... Gördüyünü zənn edirsən, sevdiyini zənn edirsən, sevinirsən, ümidlənirsən... Hər şey o közərən işıltının kölgə oyunundan ibarətdir... 

   O işıq da öləziyib söndümü heç bir şey, heç bir kəs qalmayacaq ətrafda xəbərin yox... 

   Hardan olsun?! Həyat səhnəsində daşıdığın epizodik rolu oynaya bilmək üçün səhnə yoldaşlarının varlığını labüd hesab etmisən hər zaman... Və onların dəstəyinə inanmısan... Lakin elə ki, hazırlanıb həyatının rolunu oynamaq üçün min bir həyəcanla çıxmısan önə səhnə işıqları aydınladınca ətrafını yenə də tək-tənha durduğunu görmüsən ortada və anlamısan yenidən aldandığını, öz-özünü aldatdığını...

   Kimsə bilməz, xəbərləri yox sənin gözüyaşlı, nəfəsi soyuq, qəlbiqırıq gecələrindən... Onlar ki, hər zaman yanındadırlar... Hər zaman arxandadırlar... 

   Bütün məsələ də bu ya... Qəlbində deyillər... Könlünə yaddılar... İllərlə yanında olurlar, ordan bir addımlıq qəlbinə yol tapa bilmirlər... Ya da könül qapılarını açacaq sirli açardan xəbərsizdirlər...

 
   Əslində illərdir hayqırırsan susqunluğunla burdayam... Məni görün, xilas edin bu yalnızlıq dünyasından... Alın aranıza... Sizin kimi olum mən də... Hesabsız olsun qəhqəhələrim, sərhədsiz olsun sevinclərim... Heç bir şey düşünməyim... Bir ömür səssiz çağırışını eşidib, nəhayət, görmələrini gözləyirsən bəlkə də...

   Sonra qanını donduran bir həqiqəti öyrənirsən həyatının bir dövründə... Əslində ətrafdakı səndən fərqli dünyada olduqlarını zənn etdiyin hər kəsin yalnızlıq aləminə qərq olub ordan çıxış tapmaq üçün boğuşduqlarını görürsən öz içlərində... Onların da səssiz çağırışlarını duymağa başlayırsan, onların da ümidsizcə çabaladıqlarını görürsən... Əsas olanı da onda anlayırsan - məyər, yalnızlığınla yalnız deyilmişsən...

   Onda anlayırsan yalnış yerdən mədəd gözlədiyini, yalnış kəslərə yönəldiyini... Əsl görməyənin, duymayanın da sən olduğunu öyrənirsən beləcə...

   Hər zaman sənə şahdamarından daha yaxın olan yalnızların tək Sahibini, Kimsəsini bir ömür duymazlıqdan, görməzlikdən gəlmisən...

   Yalnızam, tənhayam, kimsəsizəm şüarı altında sızlana-sızlana həyat dramını faciə janrında oynamısan illərlə...

 
   Amma yalnız da deyilmişsən, kimsəsiz də... Səni qüsursuz yaradıb,  bu səhnəyə çıxaran, sənə can verən, qan verən, həyat verən, bir heçlikdən var edən yalnız buraxarmı heç ?!

   Qəlbini buz kimi sərin tut... Bu dünyada hər şey sənin üçün... Gülüşlər də, göz yaşları da, sevinclər də, könül qırıqları da... Hər gününə bir pay düşür. Önəmli olan düşən pay üçün şikayətlənməmək. Səbir etmək, şükür etmək və sabahın nələr gətirəcəyini həyəcanla gözləmək... 

   Ağlayacaqsan, güləcəksən, bir gün özünü bəyaz buludların üstündə, bir gün yerin yeddi qat dərinliyində hiss edəcəksən... 

   Amma bunu heç vaxt unutma... Hansı ovqatda olursan ol, nədən məhrum qalırsan qal, bəlkə kədərlisən, bəlkə ümidsizsən, bəlkə yorğunsan, bəlkə bitginsən, amma,  kimsəsiz deyilsən, sahibsiz deyilsən, yalnız deyilsən !!!

Bəlkə bunları da oxumaq istəyərsiz:

Mücərrəd dünyanın inciləri - Sevgi

Mücərrəd dünyanın inciləri - Ümid