"Yalnızlık dünyayı doldurmuş. Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey. Burda her şey bir insanı sevmekle bitiyor."
Başdan bu kitabı heç bəyənmədiyimi deməliyəm. Sürrealist tərzdə yazılmış, zaman, məkan, həqiqət, yalanın iç-içə girdiyi, bitirdikdən sonra ağlında heç bir şey buraxmayan 17 hekayədən ibarətdir kitab. Sırf özümə heç bir şeyi yarım qoymamağa söz verdiyim üçün sona çatdırdım.Bitirə bilmək üçün özümü çox zorladım. Qələmindən, üslubundan içkisevər və fərqli cinsəl seçimləri olan, yalnız, miskin həyat yaşayan bir yazıçı canlandı gözümdə. Bilmirəm bəlkə də bu sadəcə yaratdığı obrazların dünyasıdır. Amma o dünya mənə çox ürküdücü, soyuq və uzaq gəldi.
Seçdiklərim:
▪️ O masaya otursam o masaya. İnsanlar gelse otursa çift çift kadınlı erkekli. Ben tek başıma. Milyonlar içinde tek başıma. Acı gitgide acıyor. Kavun acısı gibi, zehir gibi bir acı. Kaybettikten sonra bulduğumuz şey.
▪️ Rüyamda hiçbir şeyi görürdüm. Hiçbir şeyi. Hiçbir şey kadar güzel şey var mı? Varsa ver bir lokma. Şu saatte. Hiçbir şey ölüm gibi güzeldir.
▪️ Sokakların içinde sırtımda talihim, sırtımda kendim, yürümeliyim.
▪️ Önce kafasını gösterdi:
— Kafa dediğin eskir, ihtiyarlar, ölür bile insan ölmeden, dedi.
Sonra kalbini gösterdi:
— Eskimeyen, eksilmeyen şey buradadır.
▪️ Körlük ne kadar modası geçmiş bir edebiyata benziyor. Kılı kırk yaran bir edebiyata...
▪️ İnsanoğlu gülünç olmak için doğmamışsa gülünç etmek için doğmuştur.
▪️ İnsanoğlu için yasaklı hayvandır da diyebiliriz. Mikroplar bile birer yasak değil mi? Aşklar yasaktır. Gün olur, sular, yemişler bile yasaktır. İnsanlar birbirine yasaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder