Həyatın pıçıltısı...

Həyat mənə pıçıldayır...
Yaşa deyir günü yaşa...

Anı yaşa...
İçindəkini, qəlbindəkini yaşa...
Duyğularını, arzularını yaşa...
Hər şey sənin əlində...
Dur ayağa... Aç pəncərəni...
Baxma soyuğa...
Aldırma rüzgara...
Nə bax ruhunu sıxan qara buludlara...
Nə də ki, yerdəki boz-bulanıq palçığa...
Olsun de...
Yanımda yoxsa da dərddaşım ,
Olmasa da sevincimi bölən, məni anlayanım...
Hər şey gəlsə də üstümə ...
İstəklərim qalsa da ürəyimdə...
Hər gün qurduğum xəyallarımın zirvəsindən yuvarlansam da həyat gerçəyinin yarğanlarına...
Olsun...
Yaşayıram ya...
Həyat davam edir ya...
Bir gün ilıq günəşli, çiçək qoxulu bir bahar günündə nə sən yadıma düşəcəksən ey qara buludlu, boz palçıqlı payız günü...
Nə dünyanın faniliyini həqiqətdə dərk etdiyim zaman, həqiqi Dost qəlbimi tamamilə ram etdiyində sizə zərrə qədər ehtiyacım qalmayacaq  anlamayanlarım...
Hədəflərimə pillə - pillə qalxarkən, arzularımın zirvəsindən o qədər kiçik görünəcəksiniz ki, xəyallarım... Bəlkə də xatırlamayacam belə sizi...
Yoo bu da bir xəyal deyil...
Həyatın mənə pıçıldadıqları...
Ya da... Kim bilir...