Əsla əsla deməməyi insan bəzən qarşılaşdığı ən kiçik hadisələr, ən kiçik təcrübələrlə də öyrənə bilir.
Bəli, bir vaxt sadəcə 2-3 səhifəsini oxuyub, çox darıxdırıcı və maraqsız bir əsər hesab edib kənara qoyduğum və əsla sevməyəcəyimi düşündüyüm bu kitaba bir müddət sonra təkrar şans vermək istədim.
Bitirə bilmədiyim ilk kitab (oxumaq üçün tıklayın) başlığı ilə bu kitab haqqındakı o vaxtkı düşüncələrimə yer də vermişdim bloqumda.
Açığı ən çox da "axı bu qədər kitab oxuduğum halda əsər niyə mürəkkəb gəldi?" sualı narahat edirdi məni.
Oxudum və anladım ki, bəzi kitabları oxuyarkən xüsusi bir efor sərf etmək lazım olmur, oxuduqca hadisələr axır, sən də o hadisələrin içərisində fərqli bir aləmə qarışıb sürüklənirsən, hətta o anda ətrafında olub bitənlərdən xəbərin belə olmur. Hər şey bitdiyində ayılıb, dərindən nəfəs alırsan, başqa bir dünyanı daha gəzib bitirməyin və şahidi olduğun hadisələrin xoş bir təbəssümü qalır üzündə. Bir müddət ayıq başla düşüncələrində yenidən təhlil edirsən hər şeyi. Götür-qoy edirsən. Bir qənaətə gəlib, kitabı sanki örtərək qəlbindəki və düşüncə dünyandakı fərqli kateqoriyalara bölünmüş rəflərdən birinə yerləşdirib vidalaşırsan... Yeni bir kitaba başlamaq - yenidən fərqli bir aləmə səyahət etmək üçün ...
Bəzi kitablar isə səni əsər boyu ayıq saxlayır, düşünməyə, hadisələrin ardıcıllığını, başlanğıcını hansı tərəfə istiqamətləndiyini, obrazların xarakterini, münasibətini tez-rez analiz etmək, bununla yavaş-yavaş yaxınlaşan nəticə arasında əlaqə qurmağa məcbur edir. Bir anlıq xəyala qapılsan, çaşıb digər əsərlərdəki kimi, özünü hadisələrin axarına buraxsan ayıldığında azdığını, həmin çox şaxəli hadisələrin içərisində itib-batdığını görürsən. Və hər şey düyün düşmüş yun kələfinə dönür, çözələ, çözə bilirsənsə... Baxırsan ki, yox buna nə səbrin var, nə həvəsin kitabı örtüb bu mənlik deyil damğası ilə qara boyalı rəfə atırsan, bir daha açmamaq üzərə...
Çoxmu fəlsəfi anlatdım, bilmirəm :) Amma "Prezident ovunu" təkrar oxuduqdan sonra tam da bu qənaət oluşdu məndə. Və Çingiz Abdullayevi bəyənməyib, tənqid edənlərin eynən mənim düşdüyüm qəflətə qapıldıqlarını anladım.
Nəticeyi - vəlhasil, təəccüblü də olsa, bu dəfə əsəri çox bəyəndim. Yazıçının təxəyyül dünyasının zənginliyinə heyran qaldım. Detektiv bir əsər kimi nə qədər dəyərli olduğunu dərk etdim.
Əsər haqqında çox geniş yaza bilməyəcəm, çünki aylar öncə oxuyub bitirmişdim :) Sadəcə, süjet xəttini alışdığımız məişət xarakterli cinayət hadisələri və onların açılması təşkil edən əsərlərdən çox daha fərqli, mürəkkəb və beynəlxalq səviyyəli cinayət, rəsmi və qeyri-rəsmi qurumların çirkli əməlləri, dərin dövlət kimi hadisələrdən bəhs edən bir əsər olduğunu deyə bilərəm.
"Mənlik deyil" deyə düşünməyin, sadəcə daha ayıq başla və diqqətli oxumağa çalışın. Sonda damağınızda fərqli bir dadın qalacağından əmin ola bilərsiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder